به نام خدا
تشریعتان باید با تكوینتان باید هماهنگ باشد وگرنه میشود ناهماهنگی قانون با نظام تكوین یعنی در جهت خلاف شنا كردن لذا به اینها می‌گویند كه همه موجودات را خدا می‌پروراند شما كه از این قانون مستثنا نیستید شما را هم باید خدا بپروراند پرورش شما نظیر پرورش گل و گیاه نیست كه با یك قدری باران و یك قدری آفتاب حل بشود كه شما را اندیشه می‌پروراند شما را قانون می‌پروراند شما از آن جهت كه بدن دارید باران می‌باریم زمین را زرخیز و حاصلخیز می‌كنیم و این مواد طبیعی را به شما می‌دهیم ﴿مَتاعًا لَكُمْ وَ ِلأَنْعامِكُمْ﴾ اما وقتی سخن از قانون و وحی است دیگر ﴿مَتاعًا لَكُمْ وَ ِلأَنْعامِكُمْ﴾ نیست ﴿كُلُوا وَ ارْعَوْا أَنْعامَكُمْ﴾ نیست وقتی نوبت به دین می‌رسد سخن از تعقل است و تدبر كه مخصوص شما است می‌فرماید شما باید دین از كسی را قبول كنید كه همه در برابر او خاضع‌اند عمده ﴿وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِی السَّماواتِ﴾ مقید شد تقسیم شد به طوع و كره سه چهار طائفه در قرآن كریم بود طائفه سجده است، طائفه تسلیم است طائفه تسبیح است و امثال ذلك كه آنها در بحث دیروز اشاره شد عمده این است كه فرمود خواه و ناخواه حرف خدا را قبول می‌كنند در نظام تكوین كره در مقابل طوع است یعنی با كراهت با بی‌میلی اما كُره در مقابل یُسر است كُره یعنی دشواری سخن از كُره نیست سخن از دشواری نیست سخن از بی میلی است گاهی انسان چیزی را مایل است علاقمند است به او دل بسته است اما یك كاری است برای او دشوار مثل اینكه مادر دوران بارداری را با دشواری طی می‌كند اما به این كار علاقمند است در سوره احقاف» آیه پانزده فرمود: ﴿وَ وَصَّیْنَا اْلإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ إِحْسانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهًا وَ وَضَعَتْهُ كُرْهًا وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْرًا﴾ فرمود ما به انسان سفارش كردیم كه پدر و مادرش را گرامی بدارد مادر او دوران بارداری را با كُره گذراند نه با كَره.پرسش: .
پاسخ: بله آن اكراهی است من الكَره اینجا كُره یعنی دشواری اگر این بی میلی از خارج تحمیل بشود این فشار از خارج تحمیل بشود میشود كُره اگر از درون برخیزد میشود كَره، كَره یعنی با كراهت و بی میلی مادر نسبت به دوران بارداری كراهت ندارد بلكه كمال علاقه را دارد اما یك فشاری است بر او این كُره است یعنی سخت است نه اینكه او با كراهت بار را بردارد یا با كراهت كودك را بپروراند او با شوق می‌پروراند ولی با سختی و دشورای پس كُره از بحث خارج است می‌ماند كَره، كَره یعنی بی میلی بی میلی دو جور است یك بی میلی مقطعی و موضعی یك بی میلی كلی، بی میلی كلی در جهان اصلاً نیست یعنی وقتی كه انسان از دور این جهان را می‌نگرد می‌بیند یك واحد هماهنگی است كه دارد به مقصد می‌رسد از دور وقتی كل جهان را به عنوان یك واحد می‌نگرد می‌بیند كه همه در خروش‌اند تا به آن مقصد اصلی‌شان برسند از این معنا كه مجموعه جهان به عنوان یك واحد هماهنگ و منسجم مطرح است در سوره فصلت» آیه یازده این چنین سخن به میان آمد فرمود: ﴿ثُمَّ اسْتَوی إِلَی السَّماءِ﴾ یعنی ذات اقدس الهی اول زمین را گستراند و آماده كرد ﴿ثُمَّ اسْتَوی إِلَی السَّماءِ وَ هِیَ دُخانٌ﴾ مثلاً در حد یك گازی یا مانند آن بود ﴿فَقالَ لَها وَ لِْلأَرْضِ ائْتِیا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قالَتا أَتَیْنا طائِعینَ﴾ به زمین و آسمان دستور داد كه خواه و ناخواه بیایید بی‌میل یا با میل بیایید اینها عرض كردند ما می‌آییم و با میل هم می‌آییم نه تنها ما می‌آییم و با میل هم می‌آییم بلكه همه تو را طلب می‌كنند در جواب نگفتند با اینكه ضمیر مؤنث است همه جا ﴿فَقالَ لَها﴾ یعنی للسماء ﴿وَ لِْلأَرْضِ ائْتِیا طَوْعًا أَوْ كَرْهًا قالَتا﴾ تا اینجا سخن از تثنیه است اما در جواب ﴿قالَتا أَتَیْنا طائِعینَ﴾ نه طائعَین یعنی نه تنها من و رفیقم یعنی من و آسمان یا آسمان نگفت كه من و رفیقم یعنی من و زمین بلكه همه با طوع و رغبت تابع فرمان توییم ﴿قالَتا أَتَیْنا طائِعینَ﴾ یعنی مشتاقانه می‌آییم اگر سخن از زمین و آسمان است منظور مجموعه نظام هستی است اگر منظور خصوص زمین و آسمان باشد من فی السماء و من فی الارض در كنارش ذكر میشود آنجا كه زمین و اهل‌اش آسمان و اهلش جمعاً مرادند تعبیر قرآن آسمان و زمین است آنجا كه منظور خصوص آسمان و خصوص زمین است برای اضافه كردن ساكنان آسمان و زمین من فی السماء اضافه میشود من فی الارض اضافه میشود و مانند آن پس در این مجموع كسی از دور بخواهد با این مجموع در تماس باشد ببیند یك واحد هماهنگی است كه دارد می‌گردد وقتی وارد این مجموعه شد می‌بیند كه همه دارند می‌گردند اما بعضی‌ها دارند فدای بعضی می‌شوند مثل اینكه یك كارخانه منسجم و منظمی تنظیم شده است كسی از دور كه این كارخانه را نگاه می‌كند می‌بیند واحد منظمی است كه این كارخانه با میل خود تولیداتی دارد وقتی وارد دستگاه كارخانه میشود می‌بیند این پیچ ومهره‌ها همه یكسان نیستند بعضی‌ها بعضی را فرسوده می‌كنند بعضی به منزله سنگ زیرین آسیایند تا آن یكی بگردد برای آن كه فرسوده میشود كَره است برای آن كه می‌فرساید طوع است یك كَره و طوع نسبی در درون این كارخانه هست وقتی از بیرون آدم نگاه می‌كند می‌بیند این كارخانه در كمال سلامت كارش را انجام می‌دهد ذات اقدس الهی كه خارج سموات و ارض است به كل مجموعه دستور داد بیایید اینها عرض كردند اطاعت وقتی از زبان تك تك مجموعه ما را باخبر می‌كند می‌فرماید اینها دو قسم‌اند بعضی بالطوع‌اند بعضی بالكره اند بعضی روی میل بعضی روی بی میلی حوادث دردناكی كه می‌آید اینها تحمل می‌كنند برای بعضی شیرین است می‌گویند ما رأیت الا جمیلا» برای بعضی سخت است بعضی‌ها با میل درون بعضی با بی‌میلی درونی ولی همه تابع اند مرض آوردیم یكی می‌گوید ﴿لَنْ یُصیبَنا إِلاّ ما كَتَبَ اللّهُ لَنا﴾ این ﴿قُلْ لَنْ یُصیبَنا إِلاّ ما كَتَبَ اللّهُ لَنا﴾ را همه می‌خوانند اما یك عده با سختی می‌گویند ﴿لَنْ یُصیبَنا إِلاّ ما كَتَبَ اللّهُ لَنا﴾ ولی فكرشان علینا است لام می‌خواند ولی علی تلقی می‌كند ﴿قُلْ لَنْ یُصیبَنا إِلاّ ما كَتَبَ اللّهُ لَنا﴾ لنا می‌خواند ولی آن رنجی كه در درون او است كه اگر دستم رسد كذا و كذا این علی است اما اولیاء الله می‌گویند ﴿لَنْ یُصیبَنا إِلاّ ما كَتَبَ اللّهُ لَنا﴾ لذا از صحنه كربلا هم به عنوان ما رأیت الا جمیلا» یاد می‌كنند.
و الحمد لله رب العالمین»
فایل صوتی و متنی ۱۷۴ سوره مبارکه آل عمران
بسم الله الرحمن الرحیم صلوات خاصه امام رضا
كه ,یعنی ,یك ,زمین ,بعضی ,میلی ,بی میلی ,سخن از ,إِلاّ ما ,اللّهُ لَنا﴾ ,است كه ,كَتَبَ اللّهُ لَنا﴾ ,﴿لَنْ یُصیبَنا إِلاّ ,لَنْ یُصیبَنا إِلاّ ,می‌گویند ﴿لَنْ یُصیبَنا
درباره این سایت