گوشه‌ای از تفسیر آیت الله جوادی آملی ۱۵۶: اگر كسی عزت طلب می‌كند باید بداند كه همه عزت مال خداست و نزد خدا است در نزد غیر خدا اصلاً سخن از عزت نیست این یك مطلب ﴿مَنْ كانَ یریدُ الْعِزَّةَ فَلِلّهِ الْعِزَّةُ جَمیعًا﴾ آن‌گاه سؤال مطرح می‌شود كه اگر تمام عزت پیش خداست ما از چه راهی به الله نزدیك بشویم كه عزت دریافت كنیم

به نام خدا

 اگر كسی عزت طلب می‌كند باید بداند كه همه عزت مال خداست و نزد خدا است در نزد غیر خدا اصلاً سخن از عزت نیست این یك مطلب ﴿مَنْ كانَ یریدُ الْعِزَّةَ فَلِلّهِ الْعِزَّةُ جَمیعًا﴾ آن‌گاه سؤال مطرح می‌شود كه اگر تمام عزت پیش خداست ما از چه راهی به الله نزدیك بشویم كه عزت دریافت كنیم جواب‌اش این است كه ﴿إِلَیهِ یصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّیبُ وَ الْعَمَلُ الصّالِحُ یرْفَعُهُ﴾ عقاید طوبی و عقیده‌های پاك و عمل صالح این راه صعودی را طی می‌كند اگر عقیده و ایمان محكم باشد و عمل صالح هم مایه رفع این كلمه طیب باشد انسان صعود می‌كند وقتی صعود كرد عند اللهی می‌شود وقتی عند اللهی شد عزیز خواهد بود لذا ﴿وَ لِلّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنینَ﴾ برای اینكه اینها با كلمه طیب و با عمل صالح صعود كردند قهراً كلمه طیب می‌شود حبل الله عمل صالح می‌شود 

فایل صوتی و متن ۲۰۶ سوره مبارکه آل عمران