افسوس كه اندكى پند مى‌گیرند
خداى تعالى اسباب را چنان آسان در اختیار بشر قرار داده كه گمان مى‌كند خودش همه كاره است و خالق و رازق و مدبّر خویش و دیگران است، در حالى كه قرآن كریم از ابتدا تا انتها همه تذكّر توحید پروردگار است، تا شاید این انسان غافل، كمى از جزئیات بیرون آید و به درون خود فرو رود، امّا افسوس كه اندكى پند مى‌گیرند!
همه‌ى مردم مرگ اطرافیان خود را مى‌بینند، امّا روزى را كه نوبت به خودشان مى‌رسد، نمى‌بینند. سپیدى موى سر؛ كم سویى چشم و ضعف بُنیه، هشدارهایى است از آمدن مرگ، ولى آدمى نمى‌فهمد كه به زودى باید از این دنیا به عالم دیگر برود.
نمى‌فهمد آثار اعمالى كه انجام مى‌دهد، در وجودش باقى مى‌ماند و تاریكى‌هاى گناه رهایش نمى‌كند. آرى وقتى غفلت‌ها انسان را دربر مى‌گیرد، به این سادگى بیدار نمى‌شود. تمام فكر و ذكرش این است كه كار كند تا بخورد؛ بخورد تا كار كند. و همین طور مردم در این امور اعتبارى مى‌چرخند و از ابتدا و انتهاى خود و از خدایى كه خلقشان كرده، غافل مى‌شوند.
حضرت آیت الله دستغیب در تفسیر سوره انعام
https://chat.whatsapp.com/CusRe9gqcgwKwvZwc6houd
بسم الله الرحمن الرحیم صلوات خاصه امام رضا
كه ,پند ,اندكى ,انسان ,كند ,ابتدا ,كه اندكى ,اندكى پند ,و از ,افسوس كه ,پند مى‌گیرند
درباره این سایت