به نام خدا
حب الطعام مال ابرار است نظیر فضه این مرحله را آنها هم دارند اما مقرب كسی نیست كه به مال علاقمند باشد و این مال مورد علاقه خود را در راه خرج كند آنكه به مال علاقمند است و مال مورد علاقه را در راه خدا صرف می‌كند این جزء ابرار است نه جزء مقربین مقربین كسانی‌اند كه همه كارهایشان حباً لله است لكن نعبده حباً اگر محبوب اینها فقط ذات اقدس الهی است دیگر این چنین نیست كه ﴿وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی حُبِّهِ﴾ یعنی علی حب الطعام آن مسئله ﴿وَ یُؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ﴾ عیب ندارد صدق بكند یعنی با اینكه خودشان گرسنه‌اند و محتاج به طعامند اما معذلك دیگری را ایثار می‌كنند بر خود این خوب است آدم به یك چیزی محتاج است ولی دوست ندارد حالا ضرورت بر او تحمیل شده است این چنین نیست كه واقعاً این لباس محبوب این شخص باشد اما در سرما طبق ضرورت به این لباس محتاج است این لباس محبوب او نیست ولی مورد نیاز اوست لذا در مسئله ایثار عیب ندارد كه انسان بگوید ﴿وَ یُؤْثِرُونَ عَلی أَنْفُسِهِمْ وَ لَوْ كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ﴾ یعنی اهل بیت (علیهم السلام) در عین حال كه گرسنه بودند و محتاج به همان افطاری بودند معذلك افطاری خود را به یتیم و مسكین و اسیر دادند اما نمی‌شود گفت واقعاً اینها علاقمند بودند به این طعام كه این طعام محبوب اینها بود اوایل امر عیب ندارد كه ضمیر به طعام برگردد ولی وقتی معلوم شد كه این قضیه مربوط به اهل بیت (علیهم السلام) است كه اینها جزء مقربین‌اند كه فوق ابرارند قهراً ضمیر را به الله برمی‌گرداند ﴿وَ یُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلی﴾ حب الله كه حباً دارند انفاق می‌كنند همان طوری كه حباً روزه گرفتند
فایل صوتی و متنی ۱۸۵ سوره مبارکه آل عمران
بسم الله الرحمن الرحیم صلوات خاصه امام رضا
كه ,مال ,علاقمند ,مورد ,جزء ,حباً ,مال مورد ,به مال ,مورد علاقه ,را در ,در راه ,كانَ بِهِمْ خَصاصَةٌ﴾ ,مقربین مقربین كسانی‌اند
درباره این سایت