گوشه‌ای از تفسیر آیت الله جوادی آملی ۱۲۰: فرمود ما دو خاصیت به این سرزمین دادیم یكی امنیت و یكی بركتهای مادی در موارد دیگر یا هیچ كدام نیست یا یكی از این دو نیست كم اتفاق می‌افتد كه طبق جریان عادی هر دو نعمت یك جا جمع بشود اما سرزمین حرم با اینكه به حسب ظاهر باید فاقد هر دو نعمت باشد واجد هر دو نعمت است اما باید فاقد امنیت باشد برای اینكه خوی مردم حجاز خوی درندگی و غارت است فرهنگ و سواد كه در آنجا رواج نداشت و كشاورزی و دامداری و صنعت و امثال ذلك هم كه از خود نداشت

به نام خدا

﴿أَ وَ لَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ حَرَمًا آمِنًا یُجْبى إِلَیْهِ ثَمَراتُ كُلِّ شَیْ‏ءٍ رِزْقًا مِنْ لَدُنّا﴾ فرمود ما دو خاصیت به این سرزمین دادیم یكی امنیت و یكی بركتهای مادی در موارد دیگر یا هیچ كدام نیست یا یكی از این دو نیست كم اتفاق می‌افتد كه طبق جریان عادی هر دو نعمت یك جا جمع بشود اما سرزمین حرم با اینكه به حسب ظاهر باید فاقد هر دو نعمت باشد واجد هر دو نعمت است اما باید فاقد امنیت باشد برای اینكه خوی مردم حجاز خوی درندگی و غارت است فرهنگ و سواد كه در آنجا رواج نداشت و كشاورزی و دامداری و صنعت و امثال ذلك هم كه از خود نداشت مردم بی‌‌‌فرهنگ گرسنه غارتگر می‌شوند فرمود با اینكه به حسب ظاهر حرم باید ناامن باشد و مركز فقر باشد ما هم اینجا را مأمن قرار دادیم هم پربركت اینها اگر بخواهند ایمان بیاورند بهانه‌ای ندارند پس اگر گفتند ﴿إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدى مَعَكَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنا﴾ جوابش این است ﴿أَ وَ لَمْ نُمَكِّنْ لَهُمْ حَرَمًا آمِنًا﴾ كه همه حرمت این حرم را حفظ می‌كنند ﴿یُجْبى إِلَیْهِ ثَمَراتُ كُلِّ شَیْ‏ءٍ﴾ بهترین میوه در آنجا جبایه می‌شود جمع‌آوری می‌شود گردآوری می‌شود این كار ﴿رِزْقًا مِنْ لَدُنّا﴾ یعنی هم ﴿آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ﴾ و هم ﴿اَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ﴾ هر دو رزقی است از طرف ما به اینها دادیم این ﴿رِزْقًا مِنْ لَدُنّا﴾ اختصاصی به ﴿یُجْبى إِلَیْهِ ثَمَراتُ كُلِّ شَیْ‏ءٍ﴾ ندارد فرمود ما این دو خصوصیت را به بلد امین دادیم ﴿وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ﴾

فایل صوتی و متنی ۲۰۰ سوره مبارکه آل عمران