گوشه‌ای از تفسیر آیت الله جوادی آملی ۱۳۵: فرمود اعتصام به الله، انقطاع از ماسوی الله اگر كسی به الله معتصم شد و متوسل شد این بدون زحمت به صراط مستقیم كه مصون از عوج است راه یافته

به نام خدا

 فرمود اعتصام به الله، انقطاع از ماسوی الله اگر كسی به الله معتصم شد و متوسل شد این بدون زحمت به صراط مستقیم كه مصون از عوج است راه یافته گرچه مقدم به صورت فعل مضارع است فرمود: ﴿مَنْ یَعْتَصِمْ﴾ اما تالی به صورت فعل ماضی است گرچه مقدم معلوم است تالی مجهول است این كمال مبالغه را می‌رساند نفرمود و من یعتصم بالله یهتدی» اگر كسی به الله معتصم شد مهتدی می‌شود كه جزا را به صورت فعل مضارع یاد بكند این ‌طور نیست به صورت فعل ماضی یاد كرده است كه نشانه تحقق وقوع است و باز هم نفرمود و من یعتصم بالله اهتدی» كه هم نظیر اعتصام باشد باب افتعال و هم اینكه مثلاً معلوم باشد بلكه مجهول ذكر كرد یعنی خودبخود راه را یافته است رسیده به مقصد ﴿وَ مَنْ یَعْتَصِمْ بِاللّهِ فَقَدْ هُدِیَ إِلی صِراطٍ مُسْتَقیمٍ﴾ عمده نكته دیگری است كه انسان تا می‌كوشد در حد ﴿وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ﴾ قدم برمی‌دارد اما این قدم نهایی نیست اعتصام به حبل الله قدم متوسط است تا اعتصام به الله نصیبش بشود 

فایل صوتی و متنی ۲۰۲ سوره مبارکه آل عمران