هم‌دلی، روزهای سخت

به نام خدا

هم‌دلی

روزهای سخت

آیت‌الله سیّد علی‌محمد دستغیب | تفسیر سوره مریم جلسه ۲۳ |  ۱۵ تیر ۱۳۹۹

از آنچه دربارۀ زندگی حضرت ابراهیم و حضرت موسی علی نبینا و آله و علیهما السلام بیان شد، نتیجه می‌گیریم که لازم است همۀ ما نسبت به مردم و بخصوص مسلمانان و شیعیان علی ولی‌اللّه مهربان و کمک‌رسان باشیم، مخصوصاً در این وضعیتِ بیماری کرونا، کسانی را که می‌شناسیم و می‌دانیم بی‌بضاعت هستند و از این شرایط آسیب دیده‌اند، حتماً کمک کنیم.

در دروه‌ای زندگی می‌کنیم که بسیاری از مردم از جهت خانه، اجاره خانه و حتی تأمین مایحتاج زندگی در سختی و تنگی قرار دارند. هرکس به هر مقدار توانایی دارد، لازم است به اندازۀ خود به میدان بیاید و کمک کند. این رویۀ انبیاء، ائمه و همۀ مؤمنان بوده و هست. 

همیشه نباید منتظر ماند دولت کاری بکند، البته دولت هم وظیفه دارد و باید کارهایی انجام دهد، امّا خود ما هم باید کمک کنیم. این خود نوعی مهمانی دادن است. لازم نیست که حتماً در خانه از مهمان پذیرایی کنید.

دیگر اینکه در اتفاقات زندگی گاه امید انسان از بین می‌رود و همۀ درها بسته می‌شود، امّا همیشه باید در اوج ناامیدی، امیدوار باشیم که فرجی حاصل شود. 

در سرگذشت این دو پیامبر الهی و همچنین قوم بنی‌اسرائیل وقایع فراوانی رخ داد که هیچ امیدی به نجات نبود، امّا هر بار خدای تعالی وسیله‌ای فراهم کرد و در آخرین لحظه نجات و گشایش حاصل فرمود، هرچند قوم بنی‌اسرائیل هربار ناشکری و نافرمانی کردند.

باید در ذهن داشته باشیم که خدای تعالی در هر لحظه قادر است گشایشی حاصل کند؛ پس همواره باید با امید دست به دعا بلند کنیم و آنچه برای گشایش امور به نظرمان می‌رسد و سفارش شده، انجام دهیم. 

دعا سلاح مؤمن است؛ هم گرفتاری‌ها را برطرف می‌کند و هم عبادتی است که انسان را به پروردگارش نزدیک می‌کند.

این نکته هم حائز اهمیت است که خدای تعالی گاهی اوقات اگر صلاح بداند کسانی را به‌عنوانِ کمک‌کار انسان از میان اقوام یا دوستانش می‌فرستد و او را از جایی که گمان نمی‌کرد و باورش نمی‌شد، یاری می‌کند. این عنایت خدای تعالی است.

البته نباید از کسی انتظار و توقعی داشت. خدای تعالی خود می‌داند چه موقع کسی را سبب خیر سازد و چه موقع لازم نیست. این بسته به صلاح‌دید و ارادۀ او دارد.

اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُكَ إِیماناً تُباشِرُ بِهِ قَلْبِى وَیَقِیناً حَتّىٰ أَعْلَمَ أَنَّهُ لَنْ یُصِیبَنِى إِلّا مَا كَتَبْتَ لِى وَرَضِّنِى مِنَ الْعَیْشِ بِما قَسَمْتَ لِى یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین» 

خدایا ایمانی می‌خواهم که دلم با آن همراه شود و باوری که بدانم هرگز چیزی به من نمی‌رسد، جز آنچه تو برایم نوشته‌ای، مرا از زندگی به آنچه نصیبم فرمودی خشنود ساز.

 مرکز نشر آثار و اندیشه‌های حضرت آیت‌الله سیّد علی‌محمد دستغیب

DastgheibQoba.info

https://chat.whatsapp.com/JMbIkwCkHjn7zjUsQdp5Sn